Wedstrijdverslag V.V. Gilze 7 – Hilvaria 6

​Het seizoen verloopt voor de mannen van het Zesde (nog) niet altijd zoals vooraf gehoopt was. De wedstrijd tegen het zevende elftal van V.V. Gilze leek een uitgelezen mogelijkheid om het zelfvertrouwen wat op te poetsen. De verschillen op de ranglijst in de reserve 6e klasse 620 waren voorafgaand aan de wedstrijd namelijk nog niet al te groot. Zo was het verschil tussen de twee teams die deze zondagmiddag op Sportpark Verhoven tegenover elkaar stonden slechts een punt.

Het was geen verrassing dat de wedstrijd op kunstgras werd afgewerkt, aangezien deze in overvloed aanwezig zijn op het moderne complex, met overigens een kantine die een bezoek alleen al waard is door zijn plaatsing bovenaan de tribune van het hoofdveld. Van hieruit was er echter geen zicht op het bijveld waarop de mannen van het Zesde ploeterend aan de wedstrijd begonnen. Zodoende is het respect dus alleen maar groter voor de supporters die ook nu weer hun onvoorwaardelijke steun lieten blijken met hun aanwezigheid.

Deze week was er ook weer sprake van een heuse seizoensprimeur. Rob, al jaren vaste speler van Hilvaria 6, maakte namelijk voor het eerst deel uit van de selectie en stond uiteraard gelijk in de basis op zijn vertrouwde stek voorin. Verder was de opstelling wat omgegooid in een poging het tij te keren, de laatste 4 wedstrijden werden niet gewonnen, en dus stond Kees laatste man en was Joris terug te vinden op het middenveld om als soort van stofzuiger te fungeren. Iets wat hem overigens thuis, zo bleek deze wedstrijd, toch iets beter af gaat.

De eerste helft was ondanks de omzettingen erg matig van Hilvariaanse zijde. Er werd ongeïnspireerd begonnen en bovendien hadden ze veel moeite met de opkomende backs van de tegenstander. Een 1-0 achterstand kon dan ook niet uitblijven en was een feit uit een rommelige situatie na een hoekschop. De meeste spelers lieten na om resoluut in te grijpen, nadat de bal in eerste instantie werd verwerkt met het hoofd, mede door het feit dat er werd gedacht aan een strafschop. In de eerste helft werd het vervolgens ook nog 2-0, nadat een prima voorzet bij de tweede paal eenvoudig kon worden afgerond. Hilvaria kwam de eerste helft zelf niet verder dan een schotje op doel vanaf rand zestien door Kees.

Nadat de tactische meesterbreinen van het Zesde in de rust wederom wat omzettingen hadden gedaan (lees: aanpassingen aan de tegenstander), leek de organisatie in het elftal in ieder geval een stuk verbeterd. Dit resulteerde dan ook in meer mogelijkheden, onder andere een grote schietkans voor uitslaper Stijn. Hij had op een ander moment in de wedstrijd het geluk echter wel aan zijn zijde, toen er via hem een bal op de eigen paal belandde.

Dat Hilvaria door een boogbal in de verre kruising toch 3-0 achter kwamen, zorgde voor een flinke domper. Harm redde vervolgens met een schitterende solo vanaf eigen helft wel de eer, zodat er ook deze wedstrijd gescoord werd en hij zijn naam als clubtopscorer weer eens waar maakte.

Door de zeer matige instelling in de eerste helft werd er dit keer niet gekozen voor een Man of the Match, maar voor de aanmoedigingsprijs. Deze eer ging uiteraard naar Rob, aangezien hij niet de meest gelukkige wedstrijd uit zijn carrière speelde en hem graag de mogelijkheid wordt geboden om dit in het vervolg van het seizoen recht te zetten door nog meer wedstrijden van de partij te zijn.