Wedstrijdverslag SBC MO13-1 - Hilvaria MO13-1

​Afgelopen zaterdag stond onze laatste competitiewedstrijd van de voorjaarscompetitie 2017 op het programma. Een lastige uitwedstrijd naar SBC uit Son en Breugel, de nummer 2 van de competitie.

Om 10:00 uur verzamelen bij Hilvaria in de stiekeme hoop om toch de eerste puntjes deze competitie binnen te gaan slepen.
Maar voordat we konden vertrekken naar Son en Breugel, werden wij als technische staf door de ouders en de meiden in het zonnetje gezet voor onze inzet en enthousiasme met een heuse toespraak door de moeder van Nienke van den Berg en een zeer smakelijke verrassing. Beetje overdonderd maar ook zeer happy met de waardering die hier uit spreekt:
Bedankt MEIDEN EN OUDERS!!
De energie, die wij erin steken is ook alleen maar mogelijk omdat de wisselwerking met de ouders super is en we te maken hebben met een geweldige groep meiden.

Daarna als een speer naar SBC. Bij de pasjescontrole bleek dat SBC drie of vier speelsters van 2002 en 2 speelsters van 2003 te hebben, terwijl MO13 toch echt bedoeld is voor speelsters uit 2004 en 2005, met maximaal 3 dispensatiespeelster uit 2003. Na hierover wat afspraken gemaakt te hebben met de leidster van SBC, het feit dat de KNVB hiermee akkoord was gegaan en de mededeling dat dit bij het meidenvoetbal hoorde, maar richting het veld voor de warming-up. Het heeft toch geen zin om te vechten tegen iets, waar je het gevecht toch niet van kunt winnen en we waren naar Son en Breugel gekomen om een potje te voetballen en het zonnetje scheen aangenaam.

Over de wedstrijd kunnen we kort zijn. Zoals vaak waren we voetballend zeker niet minder als de tegenstander en combineerde de meiden er in het begin van de wedstrijd er lustig op los. Helaas waren we wederom niet in staat om onze kansjes te benutten en bij de eerste beste kans tegen, bingo 1-0 voor SBC. En lopen we weer achter de feiten aan.
Ondanks dat de meiden blijven knokken, breekt het verschil in leeftijd en fysiek ons nu ook op. Eindstand zoals later op Voetbal.nl stond: 7-0 voor SBC.

Al en met al qua resultaat een teleurstellende voorjaarscompetitie, waarbij we er niet in geslaagd zijn om een puntje te halen. Maar dit wisten we al en daar hadden we de meiden al voor gewaarschuwd, voordat we aan deze competitie begonnen. Dit half jaar zou zeer zwaar worden met meer teleurstellingen dan juichmomenten. Het belangrijkste was om het plezier erin te houden en om hiervan te leren, zodat we hier volgend jaar met een ervaring rijker de vruchten kunnen plukken.

Plezier hebben de meiden wel en het valt af en toe niet mee om die kakelende kipjes stil te krijgen.
Voetballend doen we voor weinig teams onder. We hebben zoals ik een keertje oneerbiedig hebben gezegd geen schijterds meer in het veld staan, die vol ontzag naar de tegenstanders staan te kijken maar gewoon de strijd aangaan.
En ze komen voor elkaar op en staan voor elkaar klaar als het nodig is.
Alleen maar winstpunten, want de meiden zijn dit halve jaar meer gegroeid dan ze zelf in de gaten hebben.

Maandag tijdens de training heeft Kiki de speelster van de week gekozen en de eer was deze keer voor Tess. Proficiat Tess, super verdiend.

En het mooiste moment van de zaterdag: toen we als een speer naar huis moesten in verband met een verjaardagsfeestje, raampje open en radio vol open: drie van die te gekke meiden achter in de auto die lekker aan het swingen zijn. En daar gaat het om PLEZIER HEBBEN.
Nu maar hopen dat die terugrit geen nare bijsmaak krijgt in de vorm van een prent.
En volgend jaar gaan we zekers te weten: Ook weer swingen op het veld!!