Hoofdklasse avonturen A1: Noad - Hilvaria 3-5

​Het was toch een elftal in mineur dat richting Tilburg ging voor de uitwedstrijd tegen het altijd lastige NOAD. Leider Eric Catsberg was afwezig vanwege familieomstandigheden, Jurgen naast verzorger / perschef ineens ook de hoofdcoach. Uiteraard met assistent Tinus Beekman, na twee weken afwezigheid er weer bij. Maar de resultaten van de laatste weken zijn ook niet je van het, in de standlijst maar net boven het degradatie- of nacompetitie spook. Puntjes binnen sprokkelen inmiddels een bittere noodzaak.

​Of coach Jurgen van Dongen het zelf verzonnen had of niet, toch 2 wissels in de basis. Robin van Gerven voor Iván Liebregts op het middelveld, en Daan van Asten in plaats van Jur de Brouwer als rechtsback. Terwijl Jur enkele weken geleden glansrijk zijn debuut heeft gemaakt bij Hilvaria 1. 

Een voorzichtig begin van de wedstrijd. Snel scoren is altijd leuk, heeft Hilvaria enkele weken op rij gedaan, maar tegendoelpunten zijn minder gezellig. De achterhoede van NOAD hanteerde veelvuldig de lange bal onder het motto 'lange halen en snel thuis', steeds proberend de pijlsnelle technische vaardige voorhoedespelers in stelling te brengen. Het spel van Hilvaria was duidelijk beter verzorgd. Met een licht veldoverwicht voor Hilvaria. 

Ook een opvallende speurende aanvoerder Sem Hendriks. In de 20e minuut nog een kans missend, maar notabene 2 minuten later was het wel raak. In de tussentijd was Ma Hendriks toegevoegd aan het Hilvaria publiek, waarschijnlijk was dat net het verschil dat de aanvoerder nodig had. 

Lang genieten van deze voorsprong was er niet bij. Voorstopper Nick van de Wal onderschepte een NOAD aanval, en wou een en ander netjes voetballend oplossen. Niet dus, bal in het voetje van een NOAD aanvaller die zijn maatje in een niet te missen stelling bracht. Toch weer 1-1. 

Niet getreurd voor aanvoerder Sem Hendriks, die wederom enkele minuten later uit de draai de NOAD keeper verraste, weer op voorsprong. De voorsprong had nog groter kunnen worden als Menno Schellekens zijn teennagel niet zo kort had afgeknipt. Met een iets langere teennagel had ook Menno zijn bijdrage geleverd. Maar niet getreurd, op slag van rust haalde Dorus van Trier nog een keer uit. De bal werd van richting veranderd, belandde over de NOAD keeper heen op de lat, kwam terug in de voeten van Menno, die deze kans voor open doel prima wist te benutten. 

Zo denk je met een redelijk comfortabele en terechte voorsprong te gaan rusten, kwam er toch weer de nodige tijd bij. Tijdens een NOAD aanval maakte Daan van Asten ongelukkig hands in de zestien. De daaruit volgende penalty werd door NOAD onberispelijk ingeschoten en meteen rust. Altijd lullig, zo'n tegendoelpunt op de valreep van de rust. Eén doelpunt voorsprong of twee doelpunten, toch een verschil. 

De tweede helft zette zich op dezelfde manier voort. Een Hilvaria met een beter verzorgd spel, tegen NOAD met een toenemen opportunisme alles op de aanval. De wissels stroomden binnen (Jur de Brouwer voor Daan van Asten, Teun Maas voor Robin van Gijsel), een grote kans voor NOAD die door keeper Boet van Gorp vakkundig werd geweerd. Een ruziënde links back Jesse van de Wal die tegen een gele kaart aanliep. Een krachtig middenveld met Max van Raak samen met Dorus van Trier in de hoofdrol. En, uit een afgeslagen aanval, weer aanvoerder Sem Hendriks die van een dikke 30 meter de bal ineens op de pantoffel nam en de bal in de linkerbovenhoek plakte. Daar waar bij de laatste wedstrijden lang, soms te lang, de combinatie gezocht en gezocht werd, werd deze wedstrijd wel met lef van afstand geschoten. Met 3 doelpunten als positief resultaat. Afdrukken als er afgedrukt kan worden. 

De ingevallen Iván Liebregts (voor Menno Schellekens) wist binnen enkele minuten zijn bijdrage te leveren door als een echte langnek een voorzet met het koppie binnen te prikken. Wat een comfortabele 2-5 stand opleverde. Dat NOAD een enkele minuut voor het eind nog wist te scoren, was leuk voor de statistieken. Drie punten richting Hilvarenbeek waren al een feit. 

Een hele nette en terechte overwinning, in een uitwedstrijd tegen een hoger geplaatste tegenstander. Met een relatief gemakkelijk scorend Hilvaria, dat alleen defensief nog iets bewuster uit moet verdedigen, of simpelweg ruimen als het nodig is. In de loop van de tweede helft toonde zich dat steeds sterker. Dat is eigenlijk het belangrijkste punt van deze wedstrijd. De onverzettelijkheid op de gezichten van de Hilvaria spelers. De uitstraling van 'die punten gaan echt mee naar Hilvarenbeek!!!'