​Hoofdklasse Avonturen A1: EFC - Hilvaria 4 - 5

​Hoofdklasse Avonturen: EFC A1 - Hilvaria A1: 4 - 5 Deze keer was het aanvoerder Sem Hendriks die zich volledig pissed en rood aangelopen meldde bij ondergetekende, daar Sem van mening was dat hij afgelopen week de eerste gescoord had, niet Dorus van Trier zoals in het wedstrijdverslag vermeld stond. Direct gevolgd door Eric Catsberg die zijn naam graag correct genoemd zag worden, namelijk als Catsburg. In Bladel en omstreken: d'n Cats. Vervolgens 50% opborrelend kokend Spaans bloed van Iban Libregts, die zijn naam graag vermeld zag als Iván Libregts. Al moet het wel als Iban uitgesproken worden vanwege een of ander Spaanse spraakgebrek. Het leven van een eenvoudige wedstrijd verslaggever gaat niet over rozen…..

Hoofdcoach Erik CatsbUrg had de strategische radertjes weer aan het werk gezet. Menno Schellekens en Daan van Asten nog geblesseerd, met een basisplaats voor Mahid El – Farougi tot gevolg. Aanvoerder Sem Hendriks weer als linksbuiten, Jesse van de Wal weer als verdediger, de middenvelders Max van Raak, Dorus van Trier en Mahid steeds van positie wisselend. 

Na 10 minuten was het vervolgens Teun Maas die al bekaf was, want niet geheel okselfris aan de wedstrijd begonnen. Bij deze 1-1 stand mocht Iván Libregts weer invallen. 

1-1 stand na 10 minuten? Jazeker. Al na 3 minuten wist de enige echte Dorus van Trier te scoren, bekeken geplaatst schot in de rechter onderhoek. Bijna hetzelfde als afgelopen week. Deze keer had Hilvaria echter slechts bijzonder kort lol van deze voorsprong, want al in de 6e minuut wist EFC de gelijkmaker binnen te pompen. Mede doordat de gebroeders van de Wal in gedachten nog meer met aanvallen bezig waren dan met hun eigenlijke verdedigende taak. 

De rest van de eerste helft bijzonder gelijk opgaand. Behalve in de 22e minuut een onnavolgbare actie van Jur de Brouwer, die in het eigen 16 meter gebied de bal zelf tegen zijn hand schopte. Derhalve penalty voor EFC en 2-1. Uit een onnodig weggegeven corner was het 3 minuten later 3-1, en het publiek zag de bui alweer hangen. Maar waar het afgelopen week net voor rust mis ging, was het nu omgekeerd: met 2 doelpunten, de tweede echt net voor rust, werd een 3-3 ruststand genoteerd. Doelpuntenmaker, let op: de enige echte Iván Libregts. Eénmaal met het koppie, de andere uiterst beheerst binnen getikt. De stoomcursus aanvallend koppen lijkt al vruchten af te werpen. Tussen deze doelpunten door had EFC eigenlijk nog een penalty moeten krijgen, maar daar hebben we het even niet over. 

3-3 met rust, dat geeft de burger moed. Moed die 3 minuten na rust alweer weg vloeide. EFC wist wederom op voorsprong te komen, wederom wegens niet echt goed opletten van de Hilvaria defensie. Maar de wedstrijd werd nog wonderlijker, want in de 54e was het Sem Hendriks die scoorde, binnen 3 minuten gevolgd door een doelpunt van, let op, wederom Iván Libregts. Ineens 4-5 stand op het scorebord. Maar slechts één goal verschil met nog een half uur te spelen, in een wedstrijd waarin tot dat moment om de 6,5 minuut gescoord werd. Waar zou dit eindigen? 

Uiteraard rook EFC haar laatste kansen, en zette de voorhoede aan het werk. Het werd, met nog een half uur spelen, weer een potje billen knijpen. Alhoewel het middenveld steeds de voetballende oplossingen zocht, ook nadat Mahid werd gewisseld voor Robin van Gerven. De Hilvaria achterhoede was inmiddels wat wakkerder, met Sander Swaanen in de hoofdrol. Het was ook Sander die bij een EFC uitbraak uiterst nuttig aan de noodrem trok, met een gele kaart als gevolg. Een ander gevolg was de wekelijkse wijze uitspraak van Tinus Beekman: "Als we deze wedstrijd winnen, betaal ik de boete van Sander". 

Het laatste kwartier bleek EFC de meeste energie te hebben verspild, en kon het publiek de spanning op de geknepen billen wat laten vieren. Echte gevaarlijk werd het niet meer, met één doelpunt verschil kon de overwinning binnen gehaald worden. 

Een uiterst belangrijke en nuttige overwinning. Winnen wil je natuurlijk iedere week, maar met deze overwinning sluit Hilvaria aan bij de middenmoot van de hoofdklasse. De wedstrijdervaringen en aanpassing aan het hoofdklasse niveau lijkt gestalte te krijgen, al kan dat nooit van één wedstrijd alleen beoordeeld worden. 

Na afloop wist Tinus Beekman zijn uitspraak nog te herinneren, wat de gezichtsuitdrukking van Ma Swaanen direct een stuk vrolijker maakte.