Hilvaria MO13-1 start competitie met een moeizame winst na een roerige week

Nadat de eerste 2 competitie wedstrijden van de voorjaarscompetitie waren afgelast, konden afgelopen week eindelijk de schoenen weer uit het vet. Nadat maandag coach/trainer Maarten de meiden zijn besluit had toegelicht om volgend jaar te stoppen, werd fanatiek begonnen aan de voorbereiding voor de thuiswedstrijd tegen Emplina.

Bregje is helaas nog steeds niet hersteld van haar knieblessure en ook tijdens de training van maandag werd duidelijk dat we Nino (Nienke van Dal) voorlopig moeten missen met een knieblessure. Dus dat betekende nog 13 speelsters over.

Op dinsdag stroomden de pushberichten van vervallen en toegevoegde wedstrijden binnen. De KNVB had besloten om de competitie maar volledig op de schop te gooien. Voordeel geen uitwedstrijden meer naar Hei en Boeicoop (bij Utrecht), maar allemaal wedstrijden in de regio Breda en een hele competitie (uit en thuiswedstrijden tegen dezelfde tegenstander).
Nadeel nachtwerk voor onze Vliegende Reporter om een nieuw competitieschema te maken en te regelen dat we zaterdag om 8:30 uur in Breda op het veld zouden kunnen staan.

Donderdag kregen we de volgende tegenvaller te verwerken. Tess bleek minder goed overweg te kunnen met de rekstok op school dan met een voetbal. Gevolg pols gebroken, 6 weken in het gips (vanaf volgende week natuurlijk in de kleur groen) en voorlopig hebben we nog maar 12 speelsters over.

Zaterdag om 07:15 uur verzamelen voor de eerste wedstrijd tegen WDS'19 uit Breda. Iedereen wakker, bijna iedereen op tijd!
Iedereen al het voetbaltenue aan, zodat we geen kostbare tijd voor de warming up zouden verliezen met het omkleden.
En na het afspelen van het nummer De Kneu van de Zware Jongens van Kiki's playlist waren de meiden in mijn auto in ieder geval helemaal wakker en hadden weer genoeg praatjes.

WDS'19 was met overmacht kampioen geworden in de najaarscompetitie, dus dat beloofde een zware wedstrijd te worden. Alleen Hilvaria MO13-1 bleek het vroege ochtenduur beter verteerd te hebben als WDS'19 en begon veel scherper aan de wedstrijd, de duels werden gewonnen en Hilvaria was gewoon de baas op het veld. Na ongeveer 15 minuten kwamen we dan ook terecht op een 0-1 voorsprong door een knal van Mirte in de rechter bovenhoek met weer haar zwakke linkerbeen! Verder was de sterke keepster van WDS'19 een sta in de weg voor de 0-2. Na een minuutje of 20 begon WDS'19 feller van zich af te bijten en bleek ook over een goed elftal te beschikken.

In de rust had WDS'19 het strijdplan verandert, de sterke keepster van de eerste helft was als speelster opgesteld en men begon druk te zetten. Hilvaria had hier de eerste 5 minuten veel moeite mee, maar daarna lukte het veel beter om onder de druk uit de komen en begonnen we weer op de helft van de tegenstander te voetballen. Met als gevolg heel veel corners. Jet had heel goed de tip in de rust van de coaches om bij corners voor de keeper te gaan staan in haar oren geknoopt. Corner Esmee over de vrouw bij de 1e paal, Jet voor de keeper. Klein tikje en onze speelster met het neusje voor de goal bracht de 0-2 op het scorebord. Daarna een paar riante mogelijkheden op de 0-3, maar helaas had Esmee het vizier nog niet op scherp staan en haalde de keepster van WDS'19 met meer geluk dan wijsheid een knal van Mirte uit de goal.

Daarna hadden de meiden van Hilvaria maar besloten dat het tijd was voor de "doldwaze 5 minuten". Door algemeen geklungel stond in nowtime de 2-2 op het scorebord. Jeminee, wat gebeurt er nu toch weer, geven we de punten zomaar cadeau. Gelukkig bleek ook de keepster van WDS'19 betrokken in het complot en verdween een zondagsschot van Esmee zomaar in de goal. Pfff 2-3 en dat allemaal in 5 minuten. Met hangen en wurmen werden de laatste 5 minuten overleeft en snakte iedereen van Hilvaria naar het laatste fluitsignaal van de scheidsrechter.
Na dit bevrijdende signaal konden we de verjaardag van Kiki vieren met 3 punten. Al hadden de meesten nog maar heel weinig puf om uit volle borst "Lang zal ze leven" mee te zingen.

Deze week zal er nog wat gewerkt moeten worden aan de conditie en moeten er nog wat puntjes op i worden gezet, zodat we komende zaterdag met een gerust hart naar Chaam kunnen afreizen.

Een opgeluchte coach