Hilvaria 3 laat van zich horen

Een uitdrukking die nu wel op zijn plaats is. Dit dan nog wel op papier daar op het veld de gifbeker tot de laatste druppel zal leeggedronken moeten worden.

Niet dat wij, het derde, achter de feiten aanlopen of de realiteit uit het oog verliezen. Nee, wij helpen onze tegenstanders in het zadel. Wij overschatten onze kwaliteiten niet en onderschatten onze tegenstanders al helemaal niet. Vergelijk het maar met de jongens van Oranje.

Voetbal is een teamsport en nu hoor ik u al denken; wie heeft daar in het derde dan de leiding? Inderdaad de ondergetekenden laten elke week zien dat er met ons wel garen te spinnen valt en dat wij, ook na een draak van een wedstrijd, onze helpende hand aan de spelers toesteken. Wel hebben we na de zoveelste blijk van waardering naar de spelers toe gemeend dat de spelers de hand in eigen boezem moesten gaan steken. De resultaten lieten nogal op zich wachten. Niet dat de spelers zich in het veld snel gewonnen gaven of niet in het gareel wilden lopen. Het was meer dat het aambeeld den hamer vreesde. Oftewel we wisten het niet meer!

Wat wisten we niet meer? Welnu, hoe krijg je loon na werken of hoe zet je de kroon op je werk? Ga er maar eens aanstaan. Je bent jong en je wilt wat, je bent voor de duvel niet bang, je speelt op zondag voor dag en dauw (09:45 uur) je wedstrijd, je hebt liefde voor je sport en je bent gezegend met een gezonde portie humor. Moeten we invallen in andere teams, iets betekenen voor de club? Allemaal geen probleem. Laat die tegenstander maar komen, wij hebben er zin in. De trainer en de leider zitten weer met een brede grijns in de kantine aan de koffie met het strijdplan in hun achterhoofd en alle spullen die nodig zijn voor een goede voorbereiding. De barmedewerkers zijn uiterst klantvriendelijk en bejegen de spelers als prinsen en vorsten. Hoe kan het dan toch dat bij de minste of geringste tegenslag in het veld de organisatie als een kaarthuis in elkaar stort?

We hebben als leiding buiten het veld, de ondergetekenden, in een gesprek met het team laten weten dat wij in het veld vaandeldragers en kartrekkers willen hebben. Deze zijn dan ook op voordracht van het team aangesteld. The big five. Probleem opgelost zou je denken. Waren het niet dat we tijdens de wedstrijd nog steeds met tegenstanders te maken hebben. Deze verdomde eigenwijze en meestens flink doorvoedde poppetjes (reserve vijfde klasse) weigeren om ons te overschatten en, niets wetende van onze afspraken, de rode loper uit te leggen.

Ik zal u zeggen dat op het moment dat ik dit verslag over Hilvaria 3 aan het papier toevertrouw er nog slechts één wedstrijd is gespeeld na onze groepssessie, dat het resultaat nog op zijn zachtst gezegd niet optimaal is maar dat wij een team zijn van de lange adem. Wij gooien niet de handdoek in de ring en gaan al zeker niet over één nacht ijs. Wij gaan bouwen. Zo het er nu voorstaat zullen wij ook dit seizoen als team het boetekleed aantrekken en aan het einde van het seizoen de bedevaartsplaats Beek in gemeente Montferland gaan bezoeken.

Beste lezers, Hilvaria 3 gaat nog van zich laten horen.

Trainer Jos en leider Johan